Blog

Op een ijskoude winterdag bezocht ik samen met Joyce de ruïnes van de abdij van Villers. Terwijl zij zich verdiepte in de waterwerken, liet ik me meevoeren door de kou, de stilte en de echo’s van een vergeten verleden. In de schaduw van de oude muren drong zich een verhaal aan me op – over geloof, macht en een vrouw die in mijn dromen verscheen. Wat als zij er altijd al was, wachtend op mijn pen?

Op Vaderdag hielp ik mijn dochter Evy met haar studieproject: zelf geluidseffecten maken voor een game-animatie. Geen kant-en-klare audio, maar klotsen met een kom water, kraken met stoelen en grommen in de microfoon. Zij regisseerde, ik improviseerde. Wat begon als ‘een beetje helpen’ werd een ochtend vol creatief geknoei en onverwacht plezier. En ergens halverwege besefte ik: dit ging niet over geluid, maar over samen iets maken. Mijn Vaderdag kon niet mooier zijn.

In mijn werkkamer vind ik onverwacht oude brieven in een vergeten lade, waaronder één van mijn overleden grootmoeder. Haar woorden roepen levendige herinneringen op aan haar warmte en alledaagse verhalen. Geïnspireerd schrijf ik haar terug, al zal ze het nooit lezen. Het brengt rust en verbondenheid terug in mijn leven. Sindsdien schrijf ik regelmatig brieven zonder ze te versturen, omdat ze me helpen om verloren gevoelens terug te vinden en innerlijke stilte te hervinden.

Ik worstel achter mijn laptop met een verhaal over een oude abdij in de Belgische Ardennen. Terwijl huiselijke taken me afleiden, roept de abdij, gehuld in mist, verhalen van cisterciënzers, verboden liefdes en de Franse Revolutie tot leven. Geïnspireerd door boeken en de steun van mijn vrouw, balanceer ik tussen het heden en mijn verbeelding, zoekend naar zinnen die de abdij en haar geheimen recht doen in een levendig, meeslepend verhaal.

Het nieuwe jaar begint stormachtig, een rauwe kracht die het landschap verandert en oude lasten wegvaagt. De natuur lijkt ons uit te dagen: durf je mee te buigen als de bomen, op de wind te vertrouwen als de vogels, en vernieuwing te omarmen als de regen? In deze chaos ligt een belofte – van groei, verandering en veerkracht. Laten we troost vinden in kleine momenten en met moed het nieuwe landschap tegemoet treden. Gelukkig nieuwjaar!

Op kerstavond vullen lichtjes, kaarsen en de geur van koekjes ons huis met warmte. Evy opent haar cadeau, een platenspeler, en haar vreugde vult de kamer. Terwijl muziek speelt, geef ik Joyce een speciaal cadeau: een schitterende ketting. Haar ontroering herinnert ons aan wat echt belangrijk is – niet cadeaus of eten, maar liefde en elkaar. Buiten bijt de kou, en binnen straalt de kamer van muziek, herinneringen en een vernieuwde verbinding. Dit is onze kerst.

Terwijl onze trouwdag nadert, kijk ik terug op alles wat we samen hebben opgebouwd. De herinneringen aan die dag en aan ons leven samen blijven helder, van onze eerste ontmoeting tot de kleine gebaren waarmee je me telkens weer weet te raken. Jij maakt alles lichter, zelfs in moeilijke tijden. Met deze brief wil ik je laten weten hoe dankbaar ik ben. Jou, ons, onze liefde – ik vergeet het nooit. Met jou is het altijd goed.

Het herschrijven van een eerste versie blijkt een uitdaging vol verrassingen, waarbij zinnen eigenwijs hun eigen gang gaan. Wat ooit een eenvoudige aanpassing leek, ontaardt in het herzien van hele passages. Woorden herschikken, synoniemen zoeken, en geliefde alinea’s schrappen: het voelt eindeloos. Toch gloort er soms hoop, wanneer een passage eindelijk klopt. Maar bij het openen van het document de volgende ochtend slaat de twijfel weer toe, en lijkt het verhaal opnieuw om aandacht te vragen.

Vandaag maak ik een eenvoudige maar smaakvolle maaltijd met krielaardappeltjes uit de slowcooker, bloemkool en Limburgse braadworst. De krieltjes, bereid in de “Slome” met knoflook, Italiaanse kruiden en olie, worden in vier tot vijf uur zacht en perfect gekruid. Ondertussen kookte ik de bloemkool en bakte de braadworst krokant. Een heerlijke, gemakkelijke combinatie die weinig moeite kost en altijd in de smaak valt. Een perfect voorbeeld van comfort food met minimale inspanning!

Vanmiddag vlogen vijf F16’s laag over ons huis als onderdeel van hun afscheidsvlucht. We zwaaiden vanuit de woonkamer, want buiten stormde het hevig. Het indrukwekkende geluid van de motoren klonk als een laatste groet. Joyce merkte droogjes op dat ze de bocht niet soepel namen. Een squadron vertrekt naar Oekraïne, wat gemengde gevoelens oproept. Andere toestellen worden oefenvliegtuigen. Terwijl ze in de verte verdwenen, voelden we het einde van een tijdperk en zwaaiden nog een keer.

Op de verjaardag van mijn dochter besef ik dat ik haar cadeau ben vergeten. In paniek koop ik een mysterieus doosje met alleen een briefje erin: “Je cadeau wacht waar je nooit zou kijken.” Mijn dochter vermoedt dat het antwoord in mijn werkkamer ligt. Daar vindt ze een oude envelop met een brief en een zilveren armbandje, een erfstuk van haar moeder. Het onverwachte cadeau blijkt perfect, en we vieren samen een liefdevolle avond.

Tijdens mijn bezoek aan Château de Petite Somme, thuisbasis van de Hare Krishna-beweging, werd ik herinnerd aan de kleurrijke beelden uit de beginjaren zeventig. De rondleiding bracht me in contact met hun toewijding en eenvoud, die in contrast staat met de gehaaste wereld van vandaag. Dit bezoek deed me nadenken over mijn verhaal, in het bijzonder Ludovic’s zoektocht naar God. Zoals de bewoners van het kasteel, zoekt hij naar een dieper geloof, weg van de strikte dogma’s, naar een andere vorm van devotie.

In gedachten wandelend door de straten van Palermo, stel ik me voor hoe Matteo, de man op de foto, trots een Cucuzza Longa omhooghoudt, een lange, grillige groente die typisch is voor Sicilië. Deze courgettevariant, met zijn sponsachtige textuur en subtiele smaak, wordt jong geplukt en verwerkt in traditionele gerechten zoals Pasta con i Tenerumi. In de zomer wordt hij geserveerd met tomaten, aardappelen en olijfolie. En voor de vrijgezelle dames: Matteo is nog steeds vrij.

Gisteren probeerde ik een BigMac Wrap te maken, compleet met zelfgemaakte saus en gehakt op de tortilla. Het idee was simpel, maar de uitvoering minder: het gehakt bleef aan de pan plakken en mijn flip-techniek faalde. Uiteindelijk besloot ik het gehakt rul te bakken en op de wraps te leggen. Ondanks de kleine keukenramp was het eindresultaat heerlijk. De combinatie van de saus, cheddar, en verse ingrediënten maakte het absoluut de moeite waard!

‘Zeg, wat eten we eigenlijk vanavond?’, Als Joyce en Evy mij dat ’s morgens aan de ontbijttafel vragen weet ik dat er iets anders van mij verwacht wordt vanavond op tafel te zetten dan de gemiddelde “patatten, worteltjes met doperwtjes en een karbonaadje”. Dus, het volgende gerecht uit de nieuwe…

Tijdens het opruimen werd ik herinnerd aan de geuren die ik vroeger tijdens het hardlopen ervoer, zoals die van regen, bloeiende planten en eten uit stadskeukens. Deze vluchtige en betoverende geuren brachten me vreugde en versterkten mijn hardloopervaring. Terwijl ik buiten een geur probeerde op te vangen, besefte ik hoezeer ik het hardlopen en die geurindrukken mis. Ik overweeg om, ondanks mijn drukke leven, het hardlopen voorzichtig weer op te pakken om die momenten terug te krijgen.

Het is bloedheet met temperaturen boven de 34 graden Celsius, waardoor alles smelt als een ijsje in een sauna. Moeder Natuur lijkt de thermostaat overgelaten te hebben aan Heethoofd Harry, die de hitte flink opvoert. Zelfs de airco lijkt moeite te hebben, en water drinken is nu de norm. De zon voelt meer als een gigantische föhn, en iedereen zit in slow-motion. “Dooien” betekent nu meer het smelten van mensen dan van sneeuw.

Wij vieren vakantie in een oud klooster in Durbuy, waar geschiedenis en moderniteit harmonieus samenkomen. Durbuy, de kleinste stad ter wereld, biedt een serene sfeer die aanvoelt als een adempauze. Onze dagen beginnen met wandelingen door de rustige bossen, gevolgd door het herschrijven van mijn boek in een inspirerende omgeving. ’s Avonds transformeert de kloosterkeuken tot een culinaire tempel, waar we samen genieten van maaltijden die de tijd doen vertragen.

Zo af en toe hebben ook wij te weinig tijd om te kokkerellen en daarom omarmen wij de “traybake”. Wat is een traybake? Een traybake is een eenvoudige kooktechniek waarbij verschillende ingrediënten, zoals vlees en groenten, op één bakplaat worden geschikt en samen in de oven worden gebakken. Het biedt…

Vandaag heb ik de mijlpaal van 125.000 woorden voor mijn boek bereikt, en zelfs overschreden. Maandag begin ik met het ordenen van de hoofdstukken, als een monnik in zijn scriptorium. De komende vakantie biedt tijd voor reflectie en herschrijven, ondanks een geplande bruiloft. Twee werkbezoeken aan de ruïnes van Villers-la-Ville zullen extra inspiratie geven. Na de vakantie zal ik, verfrist en met nieuwe inzichten, het herschrijven hervatten. Bedankt voor jullie steun tijdens deze reis.

Het schrijven van een historische roman begint met grondig onderzoek en het begrijpen van de gekozen periode, zoals de 14e eeuw. Door zowel primaire als secundaire bronnen te gebruiken, creëer ik een authentieke wereld vol details. Personages, zowel historisch als fictief, krijgen diepte door nauwkeurig onderzoek. Een sterke plot, consistente tijdlijn en natuurlijke dialogen zijn cruciaal. Het proces vereist toewijding en feedback, maar leidt tot een levendig, meeslepend verhaal dat lezers naar een andere tijd brengt.

Het is alweer negentien dagen geleden dat ik begon met het hameren op mijn toetsenbord, waarbij woorden als wilde mussen door het raam naar binnen vlogen en een nieuw verhaal begonnen te vormen, “Schaduwspel” (werktitel). Historische thriller, noem ik het, maar het heeft de allure van een bonte kermis waar…

Een korte samenvatting uit een hoofdstuk waarin de antagonist reflecteert. Isabella staat voor het raam in een van haar vertrekken in het kasteel, de schemering verlicht haar gezicht. Haar blik rust op de abdij in de verte, terwijl herinneringen aan haar jeugd en lessen over macht door haar gedachten flitsen….

Ik denk, ik deel de voortgang van mijn boek hier even. Eerverleden week, vrijdag 6 juli ben ik begonnen met het verhaal. Een ander verhaal heb ik terzijde geschoven, dat is voor later. Het verhaal nu, een historisch verhaal, afspelend in 1243. Beter nog, een spannend historisch verhaal. Ik ga…

Onze eigengemaakte Hollandaise saus maakt de gebakken asperges echt sappig en smakelijk, het tilt dit gerecht naar een hoger niveau. Ik probeer je hier op eenvoudige wijze te vertellen hoe wij onze Hollandaise saus bereiden. Durf je het niet aan? Er zijn er ook verkrijgbaar in zakjes, minder lekker, dat…

Op een regenachtige zondag, 16 juni, bezocht ik de ruïnes van de Abdij van Villers voor inspiratie voor mijn boek. De abdij, gesticht in de 12e eeuw, kende een bewogen geschiedenis met twee bloeiperioden. De mistige, mystieke sfeer versterkte de ervaring. Met Joyce verkende ik twee uur lang de verlaten gangen en overwoekerde paden. Ondanks kou en regen voelde ik een diepe verbinding met deze plek. Enkele dagen later werd ik ziek met een hevige verkoudheid.

In de zomer van 2013, terwijl we hoog in de Franse Alpen woonden, haalde onze zevenjarige dochter Evy ons soms over om naar McDonald’s te gaan, ondanks haar afkeer voor het “McDrek.” Ze bestelde alleen frietjes, hopend op het cadeautje uit het kindermenu, maar kreeg het niet. Dit deed ons besluiten niets te bestellen en naar huis te gaan voor zelfgemaakte frietjes en gezonde groenten. Sindsdien hebben we McDonald’s niet meer bezocht, en zagen we het als een kleine opvoedoverwinning.

In de zomer van 1971, toen we tussen de 11 en 12 jaar oud waren, planden mijn vrienden Johnnie C, Peter v. E, Rinie I en ik een fietstocht naar de Amsterdamse Albert Cuypmarkt. We begonnen vanuit de Utrechtse Wolfstraat, fietsten langs de Vecht en genoten van boerderijen, molens, en polders. Onderweg stopten we bij een boerderij en genoten van verse melk. We bereikten moe maar blij de markt en keerden voldaan terug naar huis.

In de lente van 1973 besloten mijn vriend Peter en ik een oude Heinkel Tourist 103 A2 scooter om te bouwen tot crossscooter. Na weken van hard werken genoten we van illegale ritten door Amelisweerd, de wind door ons haar en het gevoel van vrijheid. Na problemen met de politie moesten we de scooter verkopen. Toch blijven de herinneringen aan die avontuurlijke lente levendig en dierbaar.

In de zomer van mijn 13e levensjaar besloten mijn vrienden en ik een boot te bouwen om de Utrechtse grachten en De Vecht te verkennen. Met hulp van een oude schipper bouwden we de ‘Zon’, waarmee we avonturen beleefden en wij ons vrij voelden. We maakten vrienden en genoten van de zomer van 1972. Toen de zomer eindigde, legden we de boot stil. Jaren later kijk ik met weemoed terug op die onvergetelijke zomer.

Op een hongerige dinsdagavond in Guéret, Creuse, strandden we bij een gesloten restaurant en negeerden een woktent. Op weg naar ons chalet ontdekten we een mysterieuze eetgelegenheid met een “OUVERT” bordje. Binnen troffen we een ouderwets decor en waren de enige gasten te midden van een oogartsenconferentie. Terwijl zij gruwelijke oogbeelden bespraken, genoten wij van een verrukkelijk diner, bekroond met een sublieme Baba au Rhum, wat de bizarre avond onvergetelijk maakte.

“New York” van Edward Rutherfurd neemt je mee op een epische reis door de geschiedenis van New York City, van de 17e eeuw tot heden. Met boeiende personages en fascinerende historische feiten verweven in het verhaal, biedt het een meeslepende ervaring. Hoewel de stijl soms haperend aanvoelt, is het boek een aanrader voor liefhebbers van historische romans. Het hoogtepunt komt met de beschrijving van de tragische gebeurtenissen van 11 september 2001.

Ik neem je even mee terug naar de levendige buurtfeesten in de Utrechtse Wolfstraat, waar buurtbewoners jaarlijks samenkwamen om de zomer af te sluiten. Geïnspireerd door de vroegere Prinsessendagen vierden we drie dagen lang vol muziek, optochten en lekkernijen. Voor ons als jeugd waren de festiviteiten een zeldzame kans om laat op te blijven en te genieten van snoep en plezier. Hoewel slechts herinneringen, blijven deze feesten een speciale plaats innemen in mijn hart.

Hier komt het eerste recept dat ik met jullie wil delen? Deze is makkelijk te bereiden in een wok maar ook in een skottelbraai, voor de (zomer) vakantiegangers onder jullie 🙂 Meteen maar de lijst met ingrediënten (voor 3 à 4 personen) opsommen dan maar? 0,5 à 0,75 Kg Kipfilet…

Jaren geleden begonnen we een restaurant in de Duitse Pfalz, niet wetende dat we in een familieconflict tussen de eigenaren zouden belanden. Ondanks succes werden we geconfronteerd met bedreigingen en intimidatie door zowel vader als zoon. Het escaleerde tot dreigementen met een vuurwapen. Politie-interacties bleken vruchteloos. Uiteindelijk moesten we, uit veiligheidsoverwegingen, het contract voortijdig ontbinden. Een zware les in zakendoen, maar we zijn er sterker uitgekomen.

In het hart van Rolde staat het bronzen beeld Jampie, ter ere van de gesloopte lagere school. Het beeld is vernoemd naar de bijnaam van Jan Mulder, zoals ik ontdekte. Na mijn verhuizing naar Rolde onthullen gesprekken met oudere bewoners meer over de afkomst van het beeld en de betekenis ervan. Dit leidt tot het vinden van een informatieve webpagina die summier ingaat op de geschiedenis en achtergrond van Jampie.

Eindelijk de tijd gevonden om het in een adem uit te lezen. Bres, van hooligan tot knuffelbeer. In de krochten van Den Haag, waar de geur van verschaald bier en de echo’s van voetbalgezangen zich vermengden, ontsproot een legende. Een legende gekleed in de kleuren van FC Den Haag, maar…

Nou, hier is weer een recept om in te lijsten. Een heerlijk doordeweekse woensdag-gehakt-saté-schotel met sperzieboontjes en rijst. Eerst maar het boodschappenlijstje voor 4 personen: een pond gehakt (half-om-half) 2 paprika’s zout peper 2 grote uien 2 verse rode pepers 4 eetlepels pindakaas 400 ml melk een paar teentjes knoflook…

Jan, mijn biologische vader, holde van vrouw naar vrouw, als een eigentijdse Casanova gevangen in een waanzinnige achtervolging, altijd huiverig voor het gewicht van verantwoordelijkheid. Jan, voortgekomen uit het bedaarde Rolde, verstrengelde zijn lot met mijn moeder Gerrie, opgegroeid op De Worp, op de linker oever van de langs Deventer…

Soms kom je een boek tegen waarvan de titel meteen opvalt, je het ook meteen wilt lezen. De Heks van Limbricht is er zo eentje. Het lag stoffig in een tweedehands boekenzaak in Assen. Limbricht herkende ik als het plaatsje in Zuid-Limburg, ten westen van Sittard. Ik heb het boek…

Even vlug de badkamer opgeruimd, kom ik in de kast nog wat “oude luchtjes” tegen. In het doosje van Coco Chanel een korte beschrijving van Mme Chanel zelf; ‘Where should I apply perfume?’, someone asked me. “Where you want to be kissed” – Coco Chanel – Ik vertaal het vrij;…

Dat was een zware pil om te slikken toen we in 2016 afscheid namen van huis en haard in Frankrijk en onderweg gingen naar een Duits avontuur; ik kreeg een stapel post van de verschillende Franse financiële instellingen waar je U tegen zou zeggen. Ik wist zeker dat ze hier…

5 December, dinsdagmiddag laat – De dag is grijs en zwijgend, in de stilte is het geluid van een enkele slaperige vogel hoorbaar. We rijden tussen de weilanden door langs de met mest bedekte besneeuwde akkers die liggen te rotten en te blubberen en waar een lichte grondmist over de…

Einde project. Tenminste, ik brei er een eind aan. Het project Vrouwen in de Bijbel. Zie https://bijbel.jansmulder.nl/ Waar ik dacht dat het er ongeveer 150 vrouwen zouden zijn, ik had ze toch echt wel goed geteld, blijken er (tot nu toe al) 163 te zijn. Met veel, heel veel “modellen”…

Vrijdagavond, 3 november, een betoverende vrijdagavond. Tijd om weer eens mijn hardwerkende vrouw (Joyce) mee uit te nemen op een SOS-avondje, een Samen Op Stap avond. Even ontsnappen aan de voor haar veel te drukke werkdagen en bijbehorende werkdruk. Mijn oog was gevallen op de musical Piaf, dus kaarten geboekt…

Men neme een blikMet vonken van jewelsteHet vuur wakkert aan Even doorroerenDan opwarmen tot het stijgtEven gas terug Knopje bedienenAanstampen tot explosieKlaar zijn we er mee

Het is alweer een paar jaar geleden dat ik voor het laatst hard gelopen heb. Toen echter ook al met een tempo waarbij ik vooral niet moet struikelen over een overstekende slak of ander ronddwarrelend obstakel. Van persoonlijke besttijden kon ik toen alleen nog maar dromen. Ik raffelde ooit, tussen…

Ik ben net begonnen in Fjodor Dostojevski’s meesterwerk ‘Misdaad en Straf’. Al lezend, creëer je met je verbeeldingskracht bijna als vanzelf de personages en scenes uit het boek. Dat hebben jullie? Dat heb ik ook, heel sterk soms. Ligt ook aan de beschrijvende taal van de auteur, hoe hij emoties…

Of ik hobby’s heb? Natuurlijk, ik zal er zo af en toe eentje voorbij laten komen, in onwillekeurige volgorde. Laten we wat meer uitweiden over mijn liefde voor koken en de redenen waarom het zo’n belangrijke hobby voor me is. Koken is voor mij meer dan alleen maar een bezigheid…

Mariët Meester weet met Hollands Siberië een boeiende en meeslepende roman neer te zetten. Het boek combineert een intrigerend stukje Nederlandse geschiedenis met persoonlijke ontwikkeling en een intrigerend hoofdpersonage. De keuze om het verhaal te baseren op ware gebeurtenissen en echte personen, maar deze naar eigen inzicht in te kleuren,…

Jona, een onwillige profeet, was op de vlucht voor Gods opdracht om naar de Nineve te gaan om daar deze stad aan te klagen. Hij bevond zich aan boord van een schip dat op weg was naar Tarshish toen er een hevige storm opstak die het schip dreigde te doen…

Oh ja, laten we het niet vergeten! Alsof het leven van ons niet al saai genoeg was, we hebben ook nog een periode in Duitsland gewoond. Aan de rand van het prachtige Pfalzerwald, waar we een Gaststätte runden. Geweldig, een Duitse herberg met een “Biergarten”. En dan lekker tegendraads in…

Vroeger was ik best een aardig joch. Rechtsboven, dat knappe kind in dat vurig oranje/rode overhemd, “that’s me”. Toen nog blond. Van het latere krullende “poedelkapsel” of mijn grijze haardracht van nu was toen nog niets te merken. Maar wie mij persoonlijk kent weet dat ik in de jaren daarna…

De Glazen Troon (Sarah J. Maas) We doen allemaal wel eens iets wat je vooraf niet bedacht zou hebben. Dat had ik verleden week bij een bezoekje aan een boekenwinkel in Beilen. We waren er al eens eerder binnengestapt en Joyce schafte daar toen de nieuwste van Pieter Waterdrinker aan…

Een leven lang schilderen en verzamelen (Henk Helmantel) Het schilderij hierboven is NIET van Henk Helmantel, die hieronder in mijn recensie wel. Dit hierboven is een poging tot, maar Helmantel is voor mij niet te evenaren. Als “fan” van zijn werken moest dit boek bij mij op kantoor komen te…

In een bijna grijs verleden, in de vorige eeuw nog. Wacht even, laat me je meenemen naar een wereld vol groen, gras- en gravelvelden en meer bepaald de sportcomplexen. Een wereld waar ik jarenlang mijn stempel heb gedrukt als een ware heerser over eerst de sporthallen, en later de voetbal-…

Laat me je meenemen naar een pittoreske middelgrote gemeente in het prachtige Zuid-Limburg. Hier, te midden van glooiende heuvels en charmante huizen, vond ik mezelf terug als een soort woonconsulent. Nou ja, iets wat daar op leek. Ik werd ingehuurd door een woonmaatschappij voor administratieve taken en ondersteuning van de…

Ah, de Sociale Dienst in Utrecht, een wereld vol administratieve beslommeringen en sociaal consulenten die hun best doen om de samenleving een beetje kleur te geven. Daar werkte ik, van pak ‘m beet eind jaren 90 tot begin 2005, ik was een van de twee sociaal consulenten, werkzaam op het…

Enkele jaren geleden, in de periode dat wij woonden en werkten in de Franse Vendée had ik een Elliptigo aangeschaft, in Nederland bij Elliptigo Benelux. Hardlopen ging moeizamer door een vervelende knieblessure (rechts) waarmee ik nu nog steeds kamp. Sinds kort is daar de linkerknie bijgekomen, dat krijg je als je…

Hier doet de herfst ook langzamerhand zijn intrede gezien de vele opkomende paddestoelen verspreid over de grasstroken hier langs de wegen buiten Assen, in de vandaag ook weer zonnige provincie Drenthe. . Terwijl ik bovenstaande regels typ bedenk ik me dat het paddeNstoel moet zijn, jammer want paddestoel klinkt mij een stuk lekkerder en veel…

Het is alweer enige tijd geleden dat ik een beroepsopleiding massage heb gevolgd. Van ontspannings- tot sportmassages. Hotstone-, hamam-, stoel-, bamboe- en andere massagevormen hebben geen geheimen voor mij. Een tijdje heb ik in Hunnecum (Nederlands Limburg) een kleine praktijk open gehouden onder de naam Athlima Gezondheidspraktijk. Daar kon je…

Ondanks de groeiende kracht en verspreiding van internet, zijn er nog steeds enkele redenen waarom ik liever boeken lees. Helaas begon ik langzaamaan de omvang van de problemen met boeken te begrijpen zoals ze nu zijn. In dit stuk wil ik je het goede en het slechte te laten zien, zoals ik…

En ja, ook ik verjaar zo af en toe. En het is bewezen, hoe meer eigen verjaardagen, hoe ouder je wordt. Mooi meegenomen toch?

Dit jaar (2022) gaan we voor het eerst met de Paradiso , onze nieuwe aanwinst op zomervakantie. Nieuw is hij niet en het is ook niet onze eerste keer. Nieuw niet want, het is een tweedehandsje uit 1989, compleet met veel “originals” en naast de luifel en de originele retro…

https://youtu.be/xSVlT03Aw4E

Tsjaikovskistraat 40 (Pieter Waterdrinker) Als je meerdere recensie van mij hebt gelezen merk je dat ik wel gecharmeerd ben van de boeken van Pieter Waterdrinker. OK, niet alle verhalen, maar de meesten toch wel. “Tsjaikovskistraat 40” van Pieter Waterdrinker is een spannend boek dat je meeneemt naar het hedendaagse Rusland….

Rusland … Er zijn maar weinig landen die zulke levendige beelden kunnen oproepen als je hun naam eenmaal hoort. Degenen onder ons die het geluk hadden dat prachtige land te bezoeken, zullen de kern van dit boek nog beter kunnen begrijpen. Daarom ook dat ik het mijn vrouw Joyce heb aanbevolen te…

Ik ontdekte het tijdens ons verblijf in de Vendée, Longe-côte of aquatisch wandelen. In een woord gaaf om te doen. De uitdaging om snel een bepaalde afstand af te leggen met het zeewater tot borsthoogte, je omhoog laten werpen door de golven, tegen de onderstroming in zo snel mogelijk vooruit…

Mijn aller-allereerste auto was een Renault 4 welke ik maar kort heb gehad, een weekje of 4 slechts. Ik wilde er toen niet in gezien worden. Jammer genoeg heb ik ‘m te snel weer weggedaan maar ………………… een paar jaar later kwam daar een 2CV voor terug, je weet wel,…

Omdat het hardlopen niet altijd meer gaat zoals het vroeger was en ik wat meer last krijg van ouderdomskwaaltjes zoals een pijnlijke knie en dergelijke huur ik zo af en toe voor een maand lang een ElliptiGO 8C. De ElliptiGO 8C is de meest populaire elliptische fiets in de wereld…

Het is één groot zinkgat waar ik in terecht kwam, een waar ik niet makkelijk uit kon klimmen bleek al snel. Waar ik ook niet uit wilde komen. Voor mijn gemak zette ik maar een luie stoel in het gat en liet de wereld boven mijn hoofd gewoon doorrazen. Met…

De titel van het boek was voor mij al genoeg om deze een kleine 12 dagen geleden te bestellen uit de grote collectie van die grote bolle webwinkel. Twee dagen erna lag het al in onze houten brievenbus voor aan de weg. Die zaterdagmiddag laat nam ik het meteen uit de kartonnen verpakking en…

De Duitse Bruiloft (Pieter Waterdrinker) Ik vind dit boek echt interessant omdat het gaat over de spanning tussen Nederlanders en Duitsers na de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal draait om jonge mensen die uit praktische overwegingen met elkaar trouwen. De man denkt dat hij het meisje zwanger heeft gemaakt, terwijl het…

De meeste van deze tijden heb ik gelopen tijdens mijn trainingen met de Methode Verheul. De 2 sprinttijden (100 en 200 meter) zijn nog resultaat van de harde tempo’s die bij de BAV (Baarn) getraind werden, eind 80’er begin 90’er jaren. In competitieverband stootte ik daar soms ook kogel (11…

De Dood van Mila Burger (Pieter Waterdrinker) In het boek “De Dood van Mila Burger” waarschuwt Waterdrinker ons dat er altijd onheil op de loer ligt, klaar om toe te slaan op het meest onverwachte moment. Het verhaal begint met de tragische dood van Mila’s grootvader, die per ongeluk gedood…

Begin jaren 80 deed ik al een poging met een kameraad om te gaan trimmen, zo noemden we dat toen nog. We kwamen niet ver, meestal een dikke 15 minuten en daarna duurde het weken voordat we weer eens een stukje wilden gaan draven. Vele mislukte pogingen deden mij de…

De rat van Amsterdam (Pieter Waterdrinker) Het verhaal gaat over een man genaamd Ruben Katz. Hij werd geboren in Riga in 1978 en heeft een gemengde afkomst met Letse, Russische en Joodse roots. Samen met zijn ouders maakt hij een reis door Polen, Duitsland en Nederland in de hoop Israël…

Lenins Balsem (Pieter Waterdrinker) Het boek “Lenins Balsem” draait om een jonge man die op zoek is naar een vreemde crème. Het verhaal speelt zich af in Rusland, kort na het einde van de Koude Oorlog, toen opportunistische individuen op zoek waren naar rijkdom. In 1990 woonde Olaf Weber, een…

Heb je ooit, hier op De Haar bij zonsopkomst en in deze vroege en tot nu toe zachte winter, onze boerderij wel eens zien stralen? Niet? Toch eens doen. Doe dat dan, zoals in ons geval tussen de schapen struinend op het weiland aan de overzijde van de Haarsterweg. Achter…