Ik worstel achter mijn laptop met een verhaal over een oude abdij in de Belgische Ardennen. Terwijl huiselijke taken me afleiden, roept de abdij, gehuld in mist, verhalen van cisterciënzers, verboden liefdes en de Franse Revolutie tot leven. Geïnspireerd door boeken en de steun van mijn vrouw, balanceer ik tussen het heden en mijn verbeelding, zoekend naar zinnen die de abdij en haar geheimen recht doen in een levendig, meeslepend verhaal.

Een vrouw reist met een brief van haar overleden geliefde naar een verlaten strand, waar de zee en wind de laatste getuigen zijn. Ze leest zijn laatste woorden, zwaar van afscheid en belofte, terwijl tranen de inkt vervagen. Met trillende handen laat ze de brief los, de wind slingert zijn woorden naar de horizon. Achtergelaten in een wereld die stiller lijkt dan ooit, voelt ze de ondraaglijke pijn van zijn afwezigheid, maar ook een kilte die haar verlamt.

Emma ontdekt een oud boekje met mysterieuze teksten die haar diep raken. Op een betoverende avond, gevuld met kaarslicht en muziek, ontmoet ze Felix, een man met een identiek boekje. Hun ontmoeting voelt als een vervulling van een oude belofte, terwijl ze samen dansen in perfecte harmonie. De teksten, die eerst raadselachtig leken, onthullen hun diepe betekenis: een liefde die hen voorbestemd was. Ze beseffen dat hun ontmoeting geen toeval is, maar een lot dat hen samenbracht.