Ik parkeerde de auto bij een begraafplaats, terwijl zij haar hoofddoek afdeed en me vroeg even buiten te wachten. Verbijsterd door de plotselinge verandering in haar uiterlijk – van ingetogen naar uitdagend in jeans en een doorschijnende blouse – voelde ik de spanning tussen ons groeien. We reden verder naar een bos, waar ik bleef nadenken over haar geheimzinnige gedrag. Terwijl we door de lentegeuren van het bos liepen, vroeg ik haar voorzichtig waarover ze wilde praten.

Je zit daar, telefoon aan je oor, met een lichte spanning in je schouders. Je hebt eindelijk iemand nodig, een antwoord, een oplossing. Maar in plaats daarvan hoor je het. Die eindeloze, zielloze deuntjes, gemaakt om kalm te blijven, maar ze werken averechts. Elke keer als het stukje opnieuw begint, voel je een steek van ergernis. Je ogen dwalen af, je trommelvlies protesteert. Je zit gevangen, machteloos, je tijd langzaam weggetikt door zinloze muziek.

Vandaag maak ik een eenvoudige maar smaakvolle maaltijd met krielaardappeltjes uit de slowcooker, bloemkool en Limburgse braadworst. De krieltjes, bereid in de “Slome” met knoflook, Italiaanse kruiden en olie, worden in vier tot vijf uur zacht en perfect gekruid. Ondertussen kookte ik de bloemkool en bakte de braadworst krokant. Een heerlijke, gemakkelijke combinatie die weinig moeite kost en altijd in de smaak valt. Een perfect voorbeeld van comfort food met minimale inspanning!