Het werd in één klap stil in de klas toen de 30-jarige Koos de H. de deur met een harde slag achter zich dichtgooide. Met zijn lengte van 2 meter en 5 centimeter viel hij meteen op in klas HAVO/VWO 2, waar het sommige leerlingen meteen opviel dat hij bijna even breed was als dat hij lang was. Een kolos van een kerel dus. Koos de H., een ex-gedetineerde, was door juf Els uitgenodigd om in het kader van het project ‘Delinquentie & Samenleving’ als gastspreker op te treden.
Toen de klas een beetje bekomen was van Koos’ indrukwekkende entree, ontstond er enige hilariteit over zijn kledingkeuze. Hij droeg een versleten spijkerbroek, zoals die alleen bij straatmakers in de mode is, veel te laag op de heupen, het kruis bijna tussen zijn knieën, en dus veel te onthullend bij de onderrug. Een groezelig mouwloos T-shirt onthulde zijn eveneens groezelige, volledig getatoeëerde bovenarmen. Zijn kousloze voeten in sandalen maakten het plaatje compleet.
Koos was hier vandaag om voorlichting te geven over zijn ervaringen in de gevangenis. Op de vraag waarom hij in de gevangenis terechtgekomen was, antwoordde Koos diplomatiek: “Ja, wat kan ik eraan doen dat ik een beetje beter kan knokken dan een ander!” Koos was namelijk meerdere malen vastgezet vanwege het deelnemen aan illegale straatgevechten. Maar al lange tijd had hij zijn leven gebeterd en stelde de klas gerust dat hij nu een baan had als voorlichter op scholen. Om deze grap kon alleen juf Els lachen.
Koos vertelde verder dat hij tijdens zijn detentie ook gewerkt had; zo had hij onder andere snoepjes ingepakt. “Zoals jullie misschien zullen begrijpen is het inpakken van zuurtjes – in zo’n glad plastic papiertje – veel moeilijker dan het uitpakken. Dus, toen we er een tijdje mee bezig waren, ging het met veel moeite inpakken een beetje tegenstaan. Het was niet echt leuk werk, dat snappen jullie toch wel?” Enkele medegevangenen hadden toen ineens een gouden idee: “Hé, als je nou zo’n snoepje in je mond doet, worden ze kleverig van en rol je ze veel makkelijker in hun papiertje…”
“Dus, jongelui,” sprak Koos de klas toe, “koop geen ingepakte zuurtjes met fruitsmaak van, goh hoe heet dat merk ook alweer…?”