Eindelijk de tijd gevonden om het in een adem uit te lezen. Bres, van hooligan tot knuffelbeer.
In de krochten van Den Haag, waar de geur van verschaald bier en de echo’s van voetbalgezangen zich vermengden, ontsproot een legende. Een legende gekleed in de kleuren van FC Den Haag, maar getooid met een reputatie die verder reikte dan de stadsgrenzen. Henk Bres, een naam die zowel ontzag als vrees opriep onder degenen die bekend waren met zijn avonturen. In de memoires van deze beroeps-Hagenees, vastgelegd door de pen van Jan Dijkgraaf, wordt het verhaal van een man ontrafeld – een man die de wegen van ruwe straatgevechten en de schijnwerpers van de televisiewereld heeft bewandeld.
Als een architect van tumult en tumultueuze taferelen rees Henk Bres op tot de voorman van de harde kern van FC Den Haag. Hij deinsde niet terug voor een confrontatie, of het nu ging om schermutselingen binnen de eigen gelederen, tegen rivaliserende supporters, of zelfs met de gevreesde ME. Met een lach om zijn lippen deelt hij de herinneringen aan zijn eenzame tocht door het territorium van vijfhonderd Ajaxfans, waar het geluid van brekende neuzen slechts diende als achtergrondmuziek voor zijn avonturen.
Maar het leven van Henk Bres was niet beperkt tot de donkere steegjes van het hooliganisme. Achter zijn imposante gestalte school een veelzijdige persoonlijkheid, gehuld in de schaduwen van illegale activiteiten. Een seksclub hier, een videotheek daar – stadia voor zijn escapades in belastingontduiking en sociale onrust. Zijn ontmoetingen met de wet resulteerden zelden uit zijn escapades als voetbalhooligan; eerder waren het de sporen van zijn ondeugende ondernemingen die hem naar politiecellen en gevangenissen leidden.
Desondanks verhief het lot Henk Bres tot de rangen van de BN’ers, waar zijn scherpe tong en ongepolijste meningen de harten van velen veroverden. Van het bruisende debat in Het Lagerhuis tot de voyeuristische intriges van Big Brother, hij veroverde de schermen met dezelfde vastberadenheid als waarmee hij de tribunes van het voetbalstadion domineerde. Bekende gezichten kruisten zijn pad, en zijn oordeel was net zo onverbiddelijk als zijn reputatie.
Maar onder die ruwe bolster ging een zachtere kern schuil. In de intimiteit van zijn herinneringen spreekt Henk Bres liefdevol over zijn ‘Corretje’, de rots in zijn woelige branding, en over zijn ‘ouwe’, zijn vader die hij zo vroeg moest missen. Het is in deze momenten van tederheid dat we de mens achter de mythe zien, een man gevormd door zijn omgeving, maar gedreven door liefde en loyaliteit.
Bres – van hooligan tot knuffelbeer is meer dan een kroniek van tumult en turbulentie; het is een reis door de diepten van de menselijke ervaring, waar humor en hartzeer hand in hand gaan. Henk Bres mag dan ooit de schrik van de straten zijn geweest, maar in de pagina’s van dit boek wordt hij iets meer – een mens van vlees en bloed, met al zijn gebreken en genegenheden. En in die kwetsbaarheid schuilt zijn ware grootsheid.
