Poubelle (Pieter Waterdrinker)
Vertrouw niet alleen op de flaptekst als je van plan bent je te verdiepen in “Poubelle” van Pieter Waterdrinker. Het geeft de inhoud van de roman niet helemaal weer. Die misser doet geen recht aan hoe meesterlijk Waterdrinker zijn verhaal ontvouwt. Wessel Schols is de hoofdrolspeler wiens spannende heldendaden mij boeiden gedurende het toch wel omvangrijke boek. Ondanks de dikte van het boek kon ik het in slechts twee avonden uitlezen.
Waterdrinker’s verhaal neemt je mee op een boeiende reis, waar spannende gebeurtenissen in een vloeiende stroom worden verweven. Poubelle is een verhaal dat zich uitstrekt over twee tijdperken, boordevol, in voor mij onverwachte wendingen. Ik vermoed dat de doordringende inhoud ervan mensen in machtsposities een gevoelige snaar zal raken. Waterdrinker neemt politici, met name Europarlementariërs, kritisch onder de loep en roept hen op om na te denken over hun eigen optreden. Het duikt in cruciale gebeurtenissen die zich zo’n beetje uitstrekken van 2001 tot 2014, waaronder de val van World Online, de moord op Pim Fortuyn, de opkomst van het populisme en de tragedie van de crash van MH17 in Oekraïne.
Het subtiel weergeven van de gecompliceerde en beladen relatie tussen Rusland en Oekraïne, evenals de daaropvolgende annexatie van de Krim, is een vaardigheid waar Waterdrinker in uitblinkt. Door deze netelige materie meesterlijk te navigeren zonder openlijk partij te kiezen in het voortdurende conflict, is het werk van Waterdrinker voor mij een echt meesterwerk – een werk dat ook fascinerende culturele elementen bevat.
Het biedt ook een uniek inzicht in hoe een selecte groep politici die nauw met hem verbonden waren, de grens tussen luxe en publieke plicht in Europa bewoog. Dit soort gedrag kan ertoe leiden dat ontgoochelde kiezers afzien van deelname aan Europese verkiezingen. Door de pagina’s heen deelt Waterdrinker enkele kritische observaties over deze egoïstische vertegenwoordigers die hun belangen boven hun kiezers lijken te stellen. Bovendien trekt Waterdrinker parallellen tussen de huidige leiders van Rusland en Oekraïne en die van de voormalige Sovjet-Unie.
“De samenleving zit vol onzuiverheden”, ontdekt de hoofdpersoon van “Poubelle”. Zijn reis naar het vinden van geluk wordt gedwarsboomd, ondanks zijn pogingen. De titel van het boek, “Poubelle”, wat in het Nederlands “vuilnisbak” betekent, past bij dit besef. Het personage begint rijkdom op een andere manier te waarderen.
Het boek van Waterdrinker is een unieke kritiek op zowel de welvaart van de samenleving als de onverschilligheid en naïviteit van de bevolking. De auteur beschuldigt hen van het negeren van misstanden die met de auto grotendeels bereikbaar zijn. Hoewel ik behoorlijk wat dikke boeken heb gelezen, heb ik er nog nooit zo snel een verslonden als deze.
Een inkijkexemplaar vind je hier!
