In de winter grijpt de kou meedogenloos om zich heen, verstijft de grond onder je voeten en laat de wereld gehuld in een deken van sneeuw en ijs achter. Het ene moment sta je buiten, je adem vormt wolkjes in de ijzige lucht terwijl je verlangt naar de warmte van een knapperend haardvuur. Het volgende moment ben je binnen, omhuld door de gezelligheid van dikke dekens en warme chocolademelk.
Wanneer de winter haar greep begint te verliezen en de eerste tekenen van lente zich aandienen, ontwaakt een gevoel van hoop en vernieuwing. De dagen worden merkbaar langer, de zon laat zich steeds vaker zien en langzaam maar zeker begint de natuur tot leven te komen. Knoppen ontspruiten aan kale takken, bloemen steken voorzichtig hun kopjes boven de grond uit en de lucht vult zich met het vrolijke gekwetter van ontwakende vogels.
Gedurende deze periode van transformatie ben ik niet slechts een passieve toeschouwer. Ik omarm de veranderingen die zich voltrekken en koester de herinneringen aan winters verleden, die langzaam plaatsmaken voor nieuwe ervaringen. De lente brengt een hernieuwde energie met zich mee, een gevoel van optimisme en mogelijkheden. Het is een tijd van ontluikende bloemen, warmere dagen en de belofte van een nieuw begin. En te midden van dit alles, verheug ik me al op de geur van vers gemaaid gras, het geluid van spelende kinderen en de eerste zonnestralen die mijn gezicht verwarmen.