512 woorden, 3 minuten leestijd
De avond zakt langzaam over ons huis. Een zachte gloed van de kerstboom verlicht de kamer, en de ballen en slingers lijken te zweven in het warme licht, alsof ze de zwaartekracht tarten. Buiten tikt de kou tegen de ramen, terwijl binnen de geur van versgebakken koekjes en kaneel de ruimte vult. Joyce loopt rond met een kopje thee in haar handen. Haar blik straalt tevredenheid uit, maar ik weet dat ik iets speciaals wil doen. Deze kerst moet anders zijn.
Evy zit op de grond, haar vingers trillen licht terwijl ze het cadeaupapier openscheurt. Haar ogen worden groot als ze de platenspeler ziet die ik zorgvuldig heb uitgezocht. “Een platenspeler! Pap, dit is geweldig!” roept ze uit, haar stem doordrenkt met oprechte vreugde. Ze tilt hem op alsof het een kostbare schat is, haar gezicht straalt in het licht van de boom. “Ik ga hem meteen uitproberen.”
De eerste tonen van een oude plaat vullen de kamer. Het zachte gekraak van de naald op het vinyl vermengt zich met de warmte van het moment. Evy lacht terwijl ze de hoes bewondert, en Joyce kijkt glimlachend naar onze dochter. Ik glimlach mee, maar mijn gedachten dwalen af naar wat ik straks wil doen.
Wanneer Evy zich terugtrekt om haar nieuwe aanwinst verder te ontdekken, blijf ik met Joyce in de woonkamer. Het zachte licht van de kaarsen flikkert op de tafel en werpt bewegende schaduwen op de muren. De warme gloed lijkt de kamer te omarmen, en Joyce zit rustig naast me, haar handen om het kopje thee geklemd. Ze straalt een serene tevredenheid uit, maar mijn hart klopt sneller. Dit is het moment.
Ik haal een klein doosje uit mijn zak en leg het op tafel. Joyce kijkt me verbaasd aan, een lichte rimpel van nieuwsgierigheid op haar voorhoofd. “Wat is dit, Jans?” vraagt ze.
“Open het maar,” zeg ik zacht, bijna fluisterend.
Haar vingers glijden over het doosje terwijl ze het deksel opent. De ketting glinstert in het licht van de boom, de stenen lijken het zachte schijnsel in zich op te nemen. Ze kijkt naar mij, haar blik gevuld met verrassing, dankbaarheid, en iets wat diep vanbinnen roert.
“Jans,” zegt ze uiteindelijk, haar stem nauwelijks hoorbaar. “Het is prachtig.”
“Niet zo prachtig als jij,” zeg ik terwijl ik haar hand pak. “Deze kerst wil ik dat we ons herinneren waar het echt om draait. Niet om de cadeaus of het eten, maar om ons. Jij en ik. Dit is waar het om gaat.”
Ze glimlacht, en in die glimlach zie ik de herinnering aan onze eerste jaren samen, toen alles nog nieuw was. “Je hebt gelijk,” zegt ze. “Het draait om ons. Maar,” voegt ze eraan toe, haar blik ondeugend, “misschien kunnen we dat samen nog wat extra vieren.”
Ik lach, en een warme gloed verspreidt zich door me heen. Buiten dansen de eerste sneeuwvlokken tegen het raam, terwijl binnen de avond zich vult met muziek, herinneringen en liefde. Dit is geen gewone kerst. Dit is Kerst 2024 – een kerst waarin alles wat belangrijk is opnieuw zijn plek krijgt.