De sfeer in de feestruimte was bedrukt, als een loodzware wolk die over de hoofden van de gasten hing. Ze zaten verspreid, groepjes vormend met een onuitgesproken afstandelijkheid. Gesprekken haperden en het lachen klonk geforceerd, verstoken van de gebruikelijke oprechtheid. Er was iets mis, iets wat de feestvreugde had weggevaagd en de gezichten in een angstige schaduw had gehuld. Een onheilspellend geheim, slecht nieuws dat als een onzichtbaar spook door de feestgangers sloop.
De glazen werden vastgehouden maar nauwelijks van gedronken, terwijl valse glimlachen als maskers van onbehagen werden opgezet. Lachen klonk hol, als een echo zonder ware vreugde. De muziek speelde op de achtergrond, maar haar tonen misten hun gebruikelijke betovering, verloren in een oceaan van gedachten die elk individu in hun greep hield.
In de hoeken van de kamer werden fluisteringen gefezeld, ogen schoten voorzichtig heen en weer, zoekend naar bevestiging van de vermoedens die door de geesten van de gasten spookten. Gesprekken waren oppervlakkig, woorden zorgvuldig gekozen, zinnen met terughoudendheid uitgesproken. Een onderliggende spanning doordrong de lucht, een onuitgesproken angst en onzekerheid die als een schaduw over de feestelijkheid hing.
De dansvloer lag verlaten, als een vergeten arena waar de levendige bewegingen van het leven waren verstomd. Het ritme van de muziek drong nauwelijks door tot de harten van de aanwezigen. Ogen, normaal sprankelend, waren nu dof en vol zorgen. Elk gezicht droeg de stempel van een verborgen last, een persoonlijk slecht nieuws dat zijn sporen had achtergelaten.
Maar niemand sprak erover. De geheimen werden zorgvuldig bewaard, begraven onder het oppervlak van de festiviteiten. In plaats daarvan hing er een ongemakkelijke stilte in de lucht, als een onuitgesproken overeenkomst om elkaars lasten niet te verzwaren met nog meer zorgen.
De avond sleepte zich voort, een schim van wat het had moeten zijn. Gasten zochten naar afleiding, maar hun gedachten keerden steeds terug naar dat ongrijpbare slechte nieuws dat hen allen verbond. Er hing een collectieve neerslachtigheid, een stilzwijgende eenzaamheid in de ruimte, terwijl ze samenschoolden maar toch elk in hun eigen wereld verzonken.
Klik op een foto voor een vergroting!
