Een hond, een kleintje mag ook. Evy is vastberaden, al haar vrienden en vriendinnen hebben een huisdier, een kat of hond en een enkele zelfs van elk soort een, of zelfs meerdere. Ze kan er zelf wel voor zorgen, zegt ze vol overtuiging, uitlaten kan ze zelf doen en eten mag betaald van haar zakgeld. Tsja, waar blijf je dan als ouders? Vergeet haar grote kijkers niet waarmee ze je knipperend aankijkt. Ik heb zo mijn bedenkingen bij een huisdier.
Vroeger hadden wij thuis in de Utrechtse Wolfstraat ook altijd een hond. Meerdere zelfs, en altijd uit het asiel, maar altijd één tegelijk. Een pekinees, genaamd Pukkie, ooit nog uitgebreid op TV in een programma met Ria Bremer (wie kent haar nog? #stuifeensin). Hadden we daarvoor geen poedel die Whisky heette? Oh ja, nog een Schotse Collie (je weet wel, Lassie) en een Ierse Setter. Op een enkele na zijn ze allemaal, tot ze ons ontvielen bij ons gebleven en vochten we soms wie en wanneer de hond mocht uitlaten. Later, toen ik het huis uit was zette ik de traditie van een huisdier voort met eerst een eigen Ierse Setter, genaamd Floris en later, na een paar honden-loze jaren kwam Isis, een Gordon Setter. Niet echt succesverhalen want elke dag uit werken en een hond alleen thuis is niet raadzaam.
Schoenen moesten het ontgelden bij Floris, de post in de gang en zelfs het linoleum in de keuken van het huis aan de Utrechtse Oosterstraat gingen eraan. Blaffen, janken en meer ondefinieerbare geluiden waarmee hij de aandacht van voorbijgangers probeerde te trekken. Aandacht van de buren had hij sowieso getuige de wijkagent die mij ooit bij thuiskomst stond op te wachten. Floris is toen verhuisd naar een ouder echtpaar in Bunnik waar hij tot het einde der (honden)dagen een heel goed leven heeft gehad.
Isis was wat dat betreft rustiger en heeft het lang bij mij uitgehouden. Totdat we verhuisden naar een bovenwoning en het ondoenlijk werd hem te houden. De vorige eigenaar wilde Isis maar weer wat graag terugnemen. Met Isis hebben we een enkele hondenshow “gedaan” en zag er altijd voortreffelijk uit. Inclusief de prijzen op de shows 🙂 Eind goed al goed.
Terug naar Evy en haar vraag naar een hond. Is het wel verstandig, nu een hond, op een klein appartement boven het restaurant en hotel, met ons elke dag werkend in de keuken, het restaurant en hotel en Evy zelf hele dagen op school. Helaas, geen huisdier voor ons. Dat wordt een vervelend en voor haar teleurstellend gesprek vanavond.