5 December, dinsdagmiddag laat – De dag is grijs en zwijgend, in de stilte is het geluid van een enkele slaperige vogel hoorbaar. We rijden tussen de weilanden door langs de met mest bedekte besneeuwde akkers die liggen te rotten en te blubberen en waar een lichte grondmist over de velden drijft. Een vroege winter in Drenthe. We zijn op weg naar een bezichtiging. We willen graag ruimer wonen. We gaan daarom een huis bezichtigen, met meerdere slaapkamers, grotere woonkamer en keuken … en natuurlijk met kantoor. Joyce haar begeerde kantoorruimte in Gieten, waar ik het eerder over heb gehad, heeft ze toch maar afgeblazen. Goede huisvesting krijgt even een streepje voor.
Daar staat het, aan een doorgaande weg, in een bocht waarachter een winterse zonsondergang breed wegsmelt, daar, in een of ander Drents dorpje heb ik even herinneringen voorbij laten komen aan vervlogen tijden. Tijden dat ik hier al eens dichtbij gewoond heb. Een kleine 18 maanden weliswaar. Ergens rond 1978, of was het 1979? Maar toch, heel mooie en zoete herinneringen.
Later jaarlijks teruggekomen om er de hardloopwedstrijd in september meerdere malen winnend af te sluiten. Die allereerste keer, ik dacht in 1986, met honderden politieagenten, land- en luchtmacht en marechaussee achter mij aan. Later waren het vooral ambtenaren die zich in het zweet liepen. De toenmalige burgemeester kende mij van naam en toenaam als ze weer een winnende beker overhandigde en mij de vetleren medaille omhing.
Stop … ik ben weer een beetje aan het afdwalen. Terug naar de bezichtiging.
We worden ontvangen door de makelaar, een grijze nette heer met kennis van zaken dat zie je zo. We wandelen door het huis, laten ons verrassen door de ruimte van kamers en keuken. Door de licht bevroren ruiten dringt een laatste restje winters zonlicht naar binnen waardoor de witte muren met rode en groene blikkeringen oplichten. Joyce kijkt mij aan een stuk door aan, strak in mijn ogen, alsof zij mijn mening over deze mooie plek wil horen. Is dit het huis waar we naar op zoek zijn? We zijn onder de indruk en gaan alles eens laten bezinken, voor en tegens afwegen en dan pas een beslissing nemen. Dat doen we tegen het einde van de week. Of eerder.
Misschien zit er weer een verhuizing in. Misschien, want saai is het leven als er op je eenzame weg geen dromen na te jagen zijn.
Wordt vervolgd.