Afgelopen voorjaar bezoek ik opnieuw de ruïnes van de Abdij van Villers. Het is niet de eerste keer dat ik hier ben; 30 jaar geleden dwaal ik ook al eens door deze stille getuigen van het verleden. De imposante muren en het mysterie van de vervlogen tijden maken opnieuw een diepe indruk op me. Terwijl ik daar rondloop, groeit het idee in mijn hoofd. Een historische roman, dat is het!
Thuis, op een grijze ochtend, met de regen die zachtjes tegen de ramen tikt, besluit ik dat dit mijn volgende grote avontuur wordt. De geur van versgezette koffie vult de lucht terwijl ik door een oud geschiedenisboek blader. Het is een besluit dat als een roeping voelt. Maar hoe begin je aan zo’n episch project? Laat me je meenemen door mijn proces.
Voorbereiding en Onderzoek
Het begint allemaal met onderzoek, veel onderzoek. Ik duik in boeken, bezoek archieven en spreek zelfs met een enkele historicus. Elk detail is belangrijk. De textuur van de stof die mensen dragen, de smaak van het brood dat ze eten, de geur van de markten – alles moet kloppen. Mijn bureau verandert al snel in een minibibliotheek, volgestouwd met boeken en documenten uit de periode die ik heb gekozen.
De periode die ik kies is de 14e eeuw, een tijd van rampspoed, revolutie en verandering. Om deze periode echt te begrijpen, lees ik niet alleen over de grote gebeurtenissen zoals veldslagen en politieke omwentelingen, maar ook over het dagelijks leven van gewone mensen. Hoe koken ze? Wat zijn hun angsten en dromen? Deze context geeft diepte aan mijn verhaal.
Voor een rijk en gedetailleerd verhaal gebruik ik zowel primaire als secundaire bronnen. Primaire bronnen, zoals brieven, dagboeken en documenten uit die tijd, brengen me dichter bij de mensen die ik wil beschrijven. Secundaire bronnen, zoals geschiedenisboeken en wetenschappelijke artikelen, helpen me de bredere context te begrijpen. Deze combinatie zorgt ervoor dat mijn roman zowel accuraat als boeiend wordt.
Het Creëren van de Wereld
Het zijn de kleine details die mijn verhaal tot leven brengen. Ik beschrijf de kleding van mijn personages met precisie, de manier waarop ze spreken, en de plaatsen waar ze wonen. Ik probeer de wereld van toen opnieuw te creëren, zodat de lezer deze kan zien, ruiken en voelen. Dit betekent dat ik soms uren spendeer aan het uitzoeken van de juiste manier om een 14e-eeuwse koets te beschrijven of de exacte kleur van een avondjurk.
Bij het schrijven van mijn roman gebruik ik zowel echte historische figuren als fictieve personages. De uitdaging is om een balans te vinden tussen historische nauwkeurigheid en creatieve vrijheid. Mijn fictieve personages moeten authentiek aanvoelen, alsof ze echt in die tijd hebben geleefd. Ik baseer hun gedragingen en dialogen op mijn onderzoek, wat hen diepte en realisme geeft.
Plotontwikkeling
Elke goede roman heeft een sterke plot nodig, en een historische roman is daarop geen uitzondering. Ik gebruik historische gebeurtenissen als ankerpunten in mijn verhaal, maar de kern van de plot is gebaseerd op de emoties en conflicten van mijn personages. De mix van feit en fictie zorgt voor een dynamische en boeiende verhaallijn.
Het bijhouden van een tijdlijn is cruciaal. Meteen een tip: ik gebruik daarvoor een rol behang, open gerold, op de achterzijde maak ik een gedetailleerde tijdlijn van de belangrijkste gebeurtenissen in mijn verhaal en zorg ervoor dat mijn plot consistent blijft. Flashbacks en vooruitblikken voegen diepte toe aan het verhaal, maar ik moet ervoor zorgen dat ze logisch en geloofwaardig zijn.
Schrijfproces en Stijl
Ik kies in eerste instantie voor de eerste persoon om de lezer direct bij de gedachten en gevoelens van mijn protagonist te betrekken. Deze stijl maakt mijn verhaal intiemer en persoonlijker. Het is alsof ik een reisgenoot ben die de lezer door de straten van het verleden leidt.
Dialogen zijn een uitdaging. Ze moeten natuurlijk klinken, maar ook de tijdsperiode weerspiegelen. Ik vermijd moderne termen en zinnen, en leer veel door het lezen van documenten en de weinige briefwisselingen uit die tijd. Dit geeft mijn dialogen een authentieke klank.
Het ritme van mijn schrijven is als een muzikale compositie. Ik wissel actie af met beschrijvingen om de spanning op te bouwen en de lezer geboeid te houden. Te veel actie zou vermoeiend zijn, te veel beschrijving saai. De juiste balans vinden is een kwestie van geduld en herziening.
Wat te doen en wat te vermijden
Blijf leren en lezen. Geschiedenis is een schatkamer van verhalen en lessen. Vraag feedback van anderen, herschrijf en verbeter je werk. Elke versie brengt je dichter bij het perfecte verhaal.
Vermijd moderne opvattingen en termen. Ze kunnen je lezers uit het verhaal halen. Stereotypen en clichés zijn de vijanden van originaliteit. Streef naar authenticiteit en diepgang in elk aspect van je werk.
Conclusie
Het schrijven van een historische roman is een reis door de tijd. Het vergt toewijding, onderzoek en een passie voor verhalen. Maar de beloning is een verhaal dat leeft en ademt, een verhaal dat de lezers meeneemt naar een andere wereld. Dus pak je pen, open dat lege document en begin. De geschiedenis wacht op jouw unieke stem.