In de verzengende wildernis van Midjan, daar waar de hitte in alles doordrong, stuitte Mozes op een bron. Hij zocht verkoeling tijdens zijn uitputtende reis. Daar, te midden van deze uitgestrekte dorheid, zag hij een groep temperamentvolle vrouwen. Hun lach weerklonk als een melodie in de droge lucht. Maar hun vreugde was van korte duur toen onstuimige herders trachtten hun water te stelen.
Het onrecht drukte zwaar op Mozes’ hart en als een woestijnstorm kwam hij in actie. Hij joeg de herders weg, herstelde de vrede. Midden in die chaos kruisten zijn ogen die van Zippora, en er ontstond een band als een bliksemschicht die de nachtelijke hemel doorkliefde.
Dankbaarheid en bewondering fonkelden in haar ogen, terwijl zij hem bedankte en Mozes uitnodigde in haar huis. Terwijl de dagen in nachten vergleden, verstrengelden hun zielen zich als kronkelende takken, verbonden door een liefde die de uitgestrektheid van de woestijn tartte. Samen omarmden ze het onbekende, baanden ze hun eigen pad door het zand en kerfden ze voor eeuwig hun namen in de annalen van een buitengewoon liefdesverhaal.
Het verhaal lezen? Dat kan, ga dan naar Exodus 2:15-22