Een gesprek met de planten
Je loopt langs de planten in je vensterbank, de bladeren hangen een beetje slap. Weer vergeten om ze water te geven. “Sorry jongens,” mompel je zacht, terwijl je met je vingers over een blad strijkt. “Morgen krijgen jullie een flinke slok, beloofd.” Je weet dat ze dorstig zijn, maar toch lijkt het alsof ze je begrijpen. Misschien is het je stem, of gewoon de aandacht. Ze blijven groeien, tegen alle verwachtingen in, dankzij jouw woorden.