WOW, EEN HELE PAGINA OVER MIJZELF
Is het de melkman, de bakker, een vaatchirurg, een prof tennisser, of is het de buurman om de hoek?
Niets van dit alles. Jans is een vrolijke 60 plusser woonachtig in het noorden van Nederland. Als hij niet aan het werk is vind je hem achter zijn PC, laptop of geconcentreerd lezend in een boek. En ja, sommige auteurs leest hij net zo makkelijk weg op zijn tablet.
Als hij niet te vinden is in de buurt van zijn PC of met zijn neus in een boek kun je hem zomaar aantreffen in de huiselijke keuken om het gezin op een van zijn creaties te trakteren. Hieronder enkele feitjes over Jans:
Getrouwd met de gelukkigste vrouw ter wereld, genaamd Joyce
Samen houden ze van de liefste dochter, Evy
Jans drinkt zijn koffie graag zwart
Hij houdt van koken (en eten)
Een rood wijntje slaat hij niet af, een Belgisch biertje trouwens ook niet
Bezit een stuk grond van980207,4 m2 (en nee, geen NL-grondgebied)
Heeft mede daardoor een adellijke titel op zak (je snapt, geen NL'se en niet gekocht)
Helaas voor hem van een arme adellijke tak
Begin tegen hem niet over hardlopen, massage, zijn werk of de 2CV, eenmaal op zijn praatstoel is stoppen geen optie
Masseert trouwens als een van de besten (zeggen vrouw en dochter)
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg, niet voor wat jij er van begrijpt.
Jans Mulder
Dat was genoeg om over mijzelf te praten in de derde persoon.
Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Jans Mulder en ben in 1959 geboren in Assen en opgegroeid in Utrecht. Jans is in het westen nu niet bepaald een gangbare jongensnaam, makkelijk was het niet in een grote stad met zo'n voornaam. Zeker niet als je buurvrouw Jans heet, en haar zoon ook nog eens met een Jans getrouwd was. Je snapt, verwarring alom.
Tegen de tijd dat ik 25 jaar in gemeentedienst had gewerkt kwam Joyce met het idee om naar Limburg te verhuizen, naar de streek waar haar ouders en voorouders vandaan kwamen, in de buurt van Grijzegrubben. Daar werd, in september 2005 onze dochter geboren. Na een jaar als woonconsulent gewerkt te hebben startte ik een hardloopwinkel in Maastricht.
In het verleden woonden wij met twee tussenpozen in Frankrijk. Toen in de Alpen, op de Col de la Madeleine, daar beheerden we een chalet- en appartementencomplex in een skigebied. In de zomermaanden bestierden we ook nog eens een landhuis, een kleine 550 kilometer westwaarts, in de Bourgogne. Tot voor kort woonden we in Le Fenouiller, in de Vendée en werkten in dezelfde plaats op een groot Christelijk vakantiepark met voornamelijk gasten uit Groot-Brittannië, maar in geringe mate ook uit andere West-Europese landen.
Met mijn vakkennis (recreatief groen en landschapsbeplanting) kon ik me hier lekker uitleven. Ook Duitsland was voor ons ooit het thuisland.
Tijdens ons verblijf in het Duitse Pfalzerwald bestierden wij een Landgasthof, een Gaststätte of in het Nederlands: een Duitse herberg annex restaurant. Idyllisch gelegen in het Pfalzerwâld, romantisch in een watermolen. Vooral daar zijn we besmet geraakt met het Horeca virus. De hulpkok die we in dienst hadden (Joachim) leerde vooral Joyce de kneepjes van de Duitse keuken. In korte tijd serveerden we alleen nog maar gerechten met producten uit de eigen tuin en streek. Maakten ons eigen "merk" braadworst geheel volgens eigen recept. Leberknödel, reibekuchen, markkloschen, pizza, brot, torten, verzin het maar. Alles uit eigen keuken.
Sinds juni 2018 wonen en werken we weer in Nederland.